درمانده از نفس خویشم اما میدانم بارن رحمتت آنچه

رویانده را نمی خشکاند!

خدایا می گریم بر آنچه که باید باشم و نیستم و اینک که

رخساره بر خاک می نهم به مدد و فیض تو محتاجم.

خدایا قدم در بیراهه ها گذاشتم مرا دریاب و با من سخن بگو

چندیست که دیگر حتی صدای تپش قلبم را هم نمی شنوم....

آیا از حقارت وجودم است که اینچنین شده ام؟؟؟؟؟؟؟؟